เหล็กดัดเหมาะสำหรับวัสดุวาล์ว เนื่องจากมีข้อดีหลายประการเหล็กดัดได้รับการพัฒนาขึ้นในปี 1949 เพื่อทดแทนเหล็ก โดยมีปริมาณคาร์บอนในเหล็กหล่อน้อยกว่า 0.3% ในขณะที่เหล็กหล่อและเหล็กดัดมีอย่างน้อย 3%เหล็กหล่อที่มีปริมาณคาร์บอนต่ำทำให้คาร์บอนที่มีอยู่ในกราไฟท์อิสระไม่ก่อตัวเป็นเกล็ดคาร์บอนในรูปแบบธรรมชาติในเหล็กหล่อคือสะเก็ดกราไฟท์อิสระในเหล็กดัด กราไฟท์จะอยู่ในรูปของปมแทนที่จะเป็นเกล็ดเหมือนในเหล็กหล่อเมื่อเปรียบเทียบกับเหล็กหล่อและเหล็กหล่อ เหล็กดัดมีคุณสมบัติทางกายภาพที่ดีกว่ามันเป็นก้อนกลมที่ยับยั้งการสร้างรอยแตกร้าว จึงเพิ่มความเหนียวที่เพิ่มขึ้นซึ่งทำให้อัลลอยด์มีชื่ออย่างไรก็ตาม เกล็ดในเหล็กหล่อทำให้เหล็กขาดความเหนียวความเหนียวที่ดีที่สุดสามารถหาได้จากเมทริกซ์เฟอร์ไรต์

เมื่อเปรียบเทียบกับเหล็กหล่อ เหล็กดัดมีข้อได้เปรียบในด้านความแข็งแกร่งอย่างแน่นอนความต้านทานแรงดึงของเหล็กดัดคือ 60k ในขณะที่เหล็กหล่อมีค่าเพียง 31kความแข็งแรงของผลผลิตของเหล็กดัดคือ 40k แต่เหล็กหล่อไม่แสดงความแข็งแรงของผลผลิตและจะแตกในที่สุด

ความแข็งแรงของเหล็กดัดเทียบได้กับเหล็กหล่อเหล็กดัดมีความแข็งแรงให้ผลผลิตสูงกว่าความแข็งแรงของผลผลิตต่ำสุดของเหล็กดัดคือ 40k ในขณะที่ความแข็งแรงของผลผลิตของเหล็กหล่ออยู่ที่ 36k เท่านั้นในการใช้งานในเขตเทศบาลส่วนใหญ่ เช่น น้ำ น้ำเกลือ ไอน้ำ ความต้านทานการกัดกร่อนและความต้านทานต่อการเกิดออกซิเดชันของเหล็กดัดนั้นเหนือกว่าเหล็กหล่อเหล็กดัดเรียกอีกอย่างว่าเหล็กกราไฟท์ทรงกลมเนื่องจากโครงสร้างจุลภาคของกราไฟท์ทรงกลม เหล็กดัดจึงเหนือกว่าเหล็กหล่อในการรองรับการสั่นสะเทือน ดังนั้นจึงเอื้อต่อการลดความเครียดมากกว่าเหตุผลสำคัญในการเลือกเหล็กดัดเป็นวัสดุวาล์วก็คือมีต้นทุนที่ต่ำกว่าเหล็กหล่อเหล็กดัดที่มีต้นทุนต่ำทำให้วัสดุนี้ได้รับความนิยมมากขึ้นนอกจากนี้ การเลือกเหล็กดัดยังสามารถลดต้นทุนการตัดเฉือนได้อีกด้วย